Dzieci z zaburzeniami Integracji Sensorycznej zwykle zachowują się inaczej niż rówieśnicy. Często mówi się o nich, że są „niegrzeczne”, „niezdarne”, „agresywne”, „niedelikatne”. Zdarza się też, że dziecko z zaburzeniami SI jest „roztargnione”, „leniwe”, „buja w obłokach”.

Zachowania takie nie wynikają ze złej woli dziecka, ale są spowodowane odmiennym funkcjonowaniem układu nerwowego. Zachowania, które mogą wskazywać na zaburzenia integracji sensorycznej:

• trudności koncentracji uwagi,
• trudności z naśladowaniem ruchów,
• szybka męczliwość,
• słaba koordynacja ruchowa,
• trudności z rzucaniem, łapaniem i kopaniem piłki,
• problemy z nauczeniem się nowych zadań ruchowych np. jazda na rowerze,
• niechęć do uczestnictwa w zabawach i grach z rówieśnikami,
• problemy z wykonywaniem czynności precyzyjnych,
• kłopoty z opanowaniem technik szkolnych (brzydkie pismo, problemy z czytaniem, liczeniem),
• nieprawidłowy chwyt narzędzia pisarskiego,
• kłopoty z umiejętnościami samoobsługowymi,
• słaba równowaga, częste potykanie się, przewracanie,
• nienaturalny lęk przed wysokością, ruchem, upadkiem,
• nietolerowanie huśtawek lub ciągłe podskakiwanie, kręcenie, bujanie,
• chodzenie na palcach,
• niechęć, nietolerowanie mycia twarzy, włosów i uszu,
• problemy z obcinaniem paznokci i włosów,
• obniżona wrażliwość na bodźce (zimno, ból),
• nietolerowanie nowych ubrań, materiałów,
• unikanie zabaw związanych z brudzeniem rąk,
• opóźniony rozwój mowy, mowa niewyraźna, brak mowy,
• wyjątkowa wrażliwość na bodźce słuchowe,
• choroba lokomocyjna,
• odruch wymiotny podczas spożywania niektórych pokarmów,
• występowanie zachowań agresywnych, często z niezrozumiałych powodów.